Ανεκπλήρωτοι έρωτες, δύσκολα μονοπάτια…
Πέρασε, να πεις πολλής καιρός. Τις φορές που χωρίς λόγο κάθομαι άπραγος συνήθως αναρωτιέμαι για όλα εκείνα τα πράγματα που κάνουμε όλοι μας, τα οποία αποδίδουν στην οντότητά μας, αυτόν τον ξεχωριστό χαρακτήρα της. Και πάντα καταλήγω στο ότι αναμφισβήτητα διαθέτουμε τις δυνατότητες όπως και τα εφόδια για μεγάλα επιτεύγματα, αφού όλα αυτά εξυπηρετούνται από εκείνο το πολυδύναμο εργαλείο, τον εγκέφαλο, καθώς κι απ’ το εύρος της σκέψης του. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος, εξαιτίας του όποιου οδηγείται η ανθρώπινη φύση σε πρωτοφανείς και αξιομνημόνευτες εμπειρίες. Απ’ όλες τις λειτουργίες της σκέψης μας βέβαια, ξεχωρίζω εκείνη που σχετίζεται με την πρόκληση αισθημάτων· ενός συνόλου καταστάσεων δηλαδή, οι οποίες προέκυψαν από την αλληλεπίδραση μεταξύ της αντιληπτικής μας ικανότητας και των οπτικοακουστικών ερεθισμάτων. Για τους επιστήμονες, αυτή η μυσταγωγία αποτελεί μια διαδικασία κατά την οποία εκκρίνονται ορμόνες και άλλες χημικές ουσίες, καθώς μηνύματα περνάνε μέσω των νευρών...