Πόσο καλά ξέρεις από ανθρώπους;
Εγώ δεν ήθελα. Με τσιγκλήσανε. Μη προβληματίζεσαι. Ρητορική είναι η ερώτησή μου, αλλά νομίζω ότι το κατάλαβες. Αλίμονο, ποιός θα έμπαινε στη διαδικασία να απαντήσει: «Καλά», «Πολύ καλά» ή έστω κάτι παρόμοι o ; Πολλοί θα χαρακτηρίζανε κάποιον τέτοιο τρελό, άλλοι ψωνισμένο και όλοι μάλλον ονειροπόλο. Αν ρώταγες εμένα θα σου απαντούσα: «Ε όχι και πολύ (εννοώ καθόλου) αλλά το προσπαθώ ρε συ». Και προσπαθώ, αλήθεια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιον λόγο μου κεντρίζει το ενδιαφέρον όλη αυτή η διαδικασία, να προσπαθώ δηλαδή να καταλάβω τον άλλο, να μπω στη δική του πλευρά και να δώσω εξηγήσεις σε γεγονότα και συμπεριφορές. Είμαι περίεργος, κι αυτό φαίνεται. Δεν είναι όμως εύκολο αυτό, και το ξέρεις. Αντιθέτως, αυτός είναι ο δύσκολος δρόμος, στο να προσεγγίζει κανείς τους άλλους. Θέλει υπομονή, θέλει παρατηρητικότητα, θέλει καθαρότητα σκέψης, αλλά επίσης θέλει και αντοχή στις «φάπες». Κανείς μας δεν είναι Θεός, για να γνωρίζει τα πάντα. Ούτε οι πιο πολλοί είμαστε ...