Η τέχνη του να προχωράς
Κι όμως προχωράμε... Πώς περάσανε πάλι οι μέρες; Πάει κι ο Σεπτέμβρης, τον φάγαμε κι αυτόν. Να σου πω την αλήθεια, ούτε που το κατάλαβα πως έφυγε. Όπως κι Οκτώβρης που μας ήρθε, έτσι γρήγορα κι εκείνος θα φύγει. Βλέπεις, κάποια πράγματα μένουν πάντα ίδια. Χτες ας πούμε, είχα πάει μια βόλτα στο Θησείο. Καθώς προχωρούσα στα δρομάκια του κι έβλεπα πολύ κόσμο να απολαμβάνει τη βόλτα του, συνειδητοποίησα πως αυτή είναι η Αθήνα και αυτή είναι η ομορφιά της. Αυτό δεν νομίζω ότι πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Κι ίσως να’ ναι καλύτερα έτσι, αφού μερικά πράγματα στη ζωή είναι όχι μόνο αδύνατο να αλλάξουν, αλλά και το ιδανικότερο είναι να μην αλλάξουν. Τι συμβαίνει όμως με εμάς τους ανθρώπους; Αυτό, που και που, αναρωτιέμαι. Τι είναι αυτό που μας κρατάει πίσω; Τι μας εμποδίζει απ’ το να φέρνουμε αλλαγές στη ζωή μας; Γιατί κολλάμε σε περασμένες καταστάσεις και δεν προχωράμε εμπρός; Όλα αυτά τα ερωτήματα, δε σου κρύβω, με έχουν προβληματίσει ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα, γ...