Φωναχτές Σκέψεις

Είναι μαγευτικό το πόσο εύκολα η σκέψη για ένα και μόνο άνθρωπο μπορεί να κατακλύσει το μυαλό του καθένα μας και να το γεμίσει με προσμονή, όνειρα και προσδοκίες. Μια σκέψη όχι απαραίτητα λογική αλλά φαινομενικά άκρως δικαιολογημένη. Μια σκέψη δηλαδή που δεχόμαστε και μπορεί να μας οδηγήσει τόσο σε ευχάριστες όσο και σε δυσάρεστες καταστάσεις. Άραγε να αξίζει να επιτρέψουμε κάτι τέτοιο, ή μήπως όχι; Καλησπέρα, Ήταν απόγευμα, ώρα 5.30 μ.μ. περίπου. Ένα απόγευμα από εκείνα, που όλοι λένε για ‘μένα πως σκοτώνω την ώρα μου. M ε βρίσκει να περπατάω σε δρόμους πέριξ της Πανόρμου. Κι όπως τριγυρνούσα στα στενά, βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα παράξενο θέαμα και συνακόλουθα με ένα σοβαρό δίλημμα: « Να κοντοσταθώ ή όχι; ». Και κάπως έτσι ξεκινάει η σημερινή μας ιστορία. Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν είναι καθόλου γλυκιά, ούτε ωραία. Αντίθετα είναι θλιβερή, πικρή, άσχημη, σκοτεινή και κατάμαυρη. Είναι όμως συγκινητική (αφού είναι αισθηματική), κάτι που οφείλεται στα ίδια τα γεγονότα κ...

Ούτε 15 μέρες δεν είναι από τη λεγόμενη γιορτή των ερωτευμένων, την 14η Φεβρουαρίου, την γιορτή του αγίου Βαλεντίνου. Είναι αυτή ακριβώς η μέρα, που ανήκει σ’ αυτές, που διχάζουν τον κόσμο σε στρατόπεδα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που την περιμένουν έναν ολόκληρο χρόνο για να πουν στα ταίρια τους ό,τι πιο γλυκό μάζεψαν ένα ημερολογιακό έτος και για να κάνουν τα καθιερωμένα δωράκια αγάπης. Άλλοι τόσοι και ίσως περισσότεροι είναι εκείνοι οι οποίοι διαφωνούνε κάθετα με την ύπαρξη και μόνο της μέρας αυτής, με τις ψεύτοδήθεν εκδηλώσεις αγάπης, ή πιο βασικά και ριζικά με την εμπορευματοποίηση της. Φυσικά υπάρχουν και οι μετριοπαθείς. Μιλάω για τον κάθε άνθρωπο, φίλο ή και σύντροφο της διπλανής πόρτας, ο οποίος μπορεί σε μια παρέα να διατυμπανίζει τις φιλελεύθερες απόψεις του για το ότι ο έρωτας ζει και πεθαίνει την κάθε ξεχωριστή μέρα αν είναι αληθινός και δεν έχει ανάγκη από λουλούδια, σοκολατάκια, μαξιλαράκια, κοσμήματα και ποιος ξέρει τι άλλο αγοράστηκε αυτή την άγια μέρα...