Χάπι Valentine's Day!!

Ούτε 15 μέρες δεν είναι από τη λεγόμενη γιορτή των ερωτευμένων, την 14η Φεβρουαρίου, την γιορτή του αγίου Βαλεντίνου. Είναι αυτή ακριβώς η μέρα, που ανήκει σ’ αυτές, που διχάζουν τον κόσμο σε στρατόπεδα.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που την περιμένουν έναν ολόκληρο χρόνο για να πουν στα ταίρια τους ό,τι πιο γλυκό μάζεψαν ένα ημερολογιακό έτος και για να κάνουν τα καθιερωμένα δωράκια αγάπης.

Άλλοι τόσοι και ίσως περισσότεροι είναι εκείνοι οι οποίοι διαφωνούνε κάθετα με την ύπαρξη και μόνο της μέρας αυτής, με τις ψεύτοδήθεν εκδηλώσεις αγάπης, ή πιο βασικά και ριζικά με την εμπορευματοποίηση της.

Φυσικά υπάρχουν και οι μετριοπαθείς. Μιλάω για τον κάθε άνθρωπο, φίλο ή και σύντροφο της διπλανής πόρτας, ο οποίος μπορεί σε μια παρέα να διατυμπανίζει τις φιλελεύθερες απόψεις του για το ότι ο έρωτας ζει και πεθαίνει την κάθε ξεχωριστή μέρα αν είναι αληθινός και δεν έχει ανάγκη από λουλούδια, σοκολατάκια, μαξιλαράκια, κοσμήματα και ποιος ξέρει τι άλλο αγοράστηκε αυτή την άγια μέρα

Δεν θα θελα να πω από τον πρόλογο που ανήκω, γιατί δεν νομίζω ότι όποιος διαβάσει το κείμενο θα δυσκολευτεί να το βρει μόνος του.

Ένας πρώτος αντίλογος στους αντιπάλους της μαγικής και ατμοσφαιρικής αυτής μέρας έχει να κάνει με τα δώρα που ανταλλάσσονται. Εντάξει, δεν είπα ρε παιδιά ότι είναι ό,τι πιο ωραίο και σοβαρό να βλέπεις το μαντράχαλο να γυρίζει τα ράφια των βρεφικών πολυκαταστημάτων για να βρει το πιο γιγάντιο αρκουδάκι, σκυλάκι, παπάκι, γατάκι, πιγκουινάκι και όποιο άλλο και εγώ δεν ξέρω άμοιρο ζωντανό πιστεύει ότι θα λατρέψει η καλή του. Ούτε και για σας κυρίες μου είναι όμορφο, από τη μία μέρα που συζητάτε για την ενεργειακή κρίση της νοτιανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, που μελετήσατε στη σχολή σας, να συζητάτε την άλλη για το ποιο μπλουζάκι θα πήγαινε πιο πολύ στο «πιτσικουλίνι» σας… Χωρίς ίχνος ειρωνείας, υποβιβάζει τη νοημοσύνη μας.

Παρόλα αυτά ένα δωράκι δεν είναι κακό. Ίσα - ίσα δηλώνει και το έμπρακτο ενδιαφέρον μας για μια σχέση. Όσο δεν είστε ακόμη παντρολογημένοι και ένα δώρο δεν φέρνει στο μυαλό του άλλου (άμεσα τουλάχιστον) τη στάχτη στα μάτια μετά από μια απιστία, ένα – και συμβολικό ακόμα δώρο - είναι επιθυμητό. Μέρες που είναι, εν μέσω κρίσης, γιατί να μην δώσουμε και λίγη κίνηση στα αγρασάριστα γρανάζια (πώς φαίνεται ο μηχανικός όμως ε;) της ελληνικής αγοράς. Τα Jumbo δηλαδή και όλα τα παρόμοια κλέφτες θα γίνουνε; Άλλωστε εγώ δεν είπα ποτέ ότι είμαι κατά των «μαξιλαροχνουδοκοκκινοσεξοκαρδουλωτών» μπιχλιμπιδιών που διαφημίζονται από τα εν λόγω καταστήματα!! 

Όσο πρόκειται τώρα για την εμπορευματοποίηση της ημέρας, με συγχωρείτε κύριοι «αντιβαλεντίνοι», αλλά με κερδίσατε κατά κράτος. Είμαι προφανώς υπέρμαχος της άποψης ότι κανένα ποταπό υλικό αντικείμενο μπορεί να υποκαταστήσει μια αγκαλιά, ένα φιλί ή μια γλυκιά καλημέρα τα χαράματα της 14ης Φλεβάρη. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Αλλά επίσης δεν μπορεί να πει και κάποιος ότι αν συνοδευτούν όλα αυτά από ένα - ένα μόνο (!) - λουλουδάκι θα χαλάσει η καρδιά κανενός!!! Ε;

Ας πιάσουμε τώρα το θέμα της συγκεκριμένης μέρας του έρωτα. Έχει αποδειχτεί ότι την 14η Φεβρουαρίου ζεσταίνεται ιδιαίτερα η ατμόσφαιρα των σχέσεων?? Από όσο παρακολούθησα τις τελευταίες δημοσιεύσεις των αρμοδίων στα επιστημονικά έντυπα, μάλλον το κρύο του Χειμώνα δεν υποχωρεί εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα. Άμα φτάσουμε ρε παιδιά στην κατάντια – γιατί για κατάντια πρόκειται – να χρειαζόμαστε συγκεκριμένη μέρα του έτους για να πούμε πόσο ερωτευμένοι είμαστε με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας και να του δείξουμε πόσο μας ενδιαφέρει, τότε κλάφ’ τα Χαράλαμπε… Θα μου πείτε –και δικαιολογημένα- γίνεται να ζεις την κάθε μέρα σαν να είναι του αγίου Βαλεντίνου?? Ναι γίνεται. Όπως γίνεται και το να γλύψεις τον αγκώνα σου. Θεωρητικά. Για αυτό η ματαιοδοξία μας εμάς των ανθρώπων μας έχει οδηγήσει να φτιάξουμε μέρες σαν κι αυτή του αγίου Βαλεντίνου. Στο κάτω – κάτω ρε κύριος γιατί, αφού η 13η Φλεβάρη είναι η παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου να μην είναι η 14η παγκόσμια μέρα του έρωτα??

Όπως και να ‘χει, κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη, είναι αξιοπρόσεκτο ότι κάποτε κάποιοι από ‘μας νιώσανε την ανάγκη να αφιερώσουν μια μέρα σε ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα που φτιάχτηκε η καρδιά μας να αντέχει χωρίς να μας κάνει να τρέχουμε στο νοσοκομείο ή να καταπίνουμε πακέτα τα χάπια. Και αυτό δεν το θεωρώ κακό. Ανεξάρτητα από το στρατόπεδο που διαλέγει κανείς το μότο μας πρέπει να είναι το «Αγαπήστε ελεύθερα!!»

Όπως μου ‘μαθε μια φίλη «Η λύπη όταν την μοιράζεσαι γίνεται μισή και η χαρά όταν τη μοιράζεσαι γίνεται διπλή» Για αυτό μοιραστείτε την χαρά σας για τον άνθρωπό σας όποια μέρα κι όποια ώρα.