Μη σταματάς
 |
| Μη σταματάς |
Εγώ θα αγόραζα χρόνο.
Για κάποιους ο χρόνος είναι γιατρός, για κάποιους άλλους είναι σύμβουλος ενώ πάλι για κάποιους τρίτους είναι δάσκαλος. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως ο χρόνος στη συνείδηση πολλών ανθρώπων ισοδυναμεί με χρήμα. Κι ενώ γενικά πολλοί τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί τού έχουν αποδοθεί, ένα πράγμα είναι απολύτως βέβαιο γι’ αυτόν: δε γυρίζει πίσω.
Από τις ζωές μας πολλοί άνθρωποι θα περάσουν και θα φύγουν, αρκετές ευκαιρίες θα χαθούν κι άλλες καινούριες θα προκύψουν για να τις αναπληρώσουν, όπως το ίδιο πρόκειται να συμβεί σίγουρα και με τα χρήματα κι όλα τα υπόλοιπα υλικά αγαθά που θα βρεθούν στα χέρια μας. Ο χρόνος ωστόσο δεν είναι σαν και τα παραπάνω, μια κι εφόσον παρέλθει είναι αδύνατο να επανακτηθεί. Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μερικές φορές φαίνεται να «γυρνάει» πίσω είναι μέσω των αναμνήσεων μας, με αυτό όμως να συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο στα πλαίσια του μυαλού μας και των σκέψεων του, αλλά ποτέ βέβαια στην πραγματικότητα. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς επομένως πως ο χρόνος πρέπει να λογίζεται ως ένα αγαθό περιορισμένο μια και δεν είναι ούτε άπλετος, ούτε ανεξάντλητος, αναπληρώνεται μόνο σχηματικά με ακόμα περισσότερο χρόνο και δεδομένα για όλους κάποτε τελειώνει.
Καθημερινά, χωρίς κιόλας τις περισσότερες φορές να το συνειδητοποιούμε, ανταλλάσσουμε τον χρόνο μας με οτιδήποτε θεωρούμε, είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα, ωφέλιμο για εμάς. Για παράδειγμα, σπουδάζουμε αφιερώνοντας τον χρόνο και τους κόπους μας για να αποκτήσουμε κάποιο πτυχίο ή κάποια δεξιότητα που θεωρούμε ότι θα μας φανεί χρήσιμη στην αγορά εργασίας ή γενικότερα στη ζωή μας. Ένα εξίσου ενδεικτικό παράδειγμα είναι και εκείνο της δουλειάς, όπου εργαζόμαστε ανταλλάσσοντας στην πραγματικότητα τον χρόνο και τις προσπάθειες μας με χρήματα. Χαρακτηριστικότερα όμως, τέτοιου είδους συναλλαγές λαμβάνουν χώρα στις σχέσεις που αναπτύσσουμε μεταξύ μας, όπου ανταλλάσσουμε τον χρόνο μας, επενδύοντας δηλαδή τη φυσική και ψυχική μας παρουσία, με την προοπτική απόκτησης συντροφιάς, επαφής, οικειότητας και πιθανώς συναισθηματικής ολοκλήρωσης. Ο προσωπικός μας χρόνος συνεπώς φαίνεται ότι αποτελεί συχνό αντικείμενο μικρών ή μεγάλων συναλλαγών, άλλοτε στρατηγικών κι άλλοτε πάλι όχι. Η επιλογή βέβαια για το πού και πώς θα τον αφιερώσουμε παραμένει σχεδόν αποκλειστικά και ανά πάσα στιγμή στο χέρι μας.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, δίχως να το σκεφτόμαστε ιδιαιτέρα, σπαταλάμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας. Αναβάλλουμε, για παράδειγμα, τις υποχρεώσεις μας εξαιτίας της τεμπελιάς ή της απροθυμίας μας. Επαναπαυόμαστε στην κατάσταση που βρισκόμαστε, ακόμα κι αν ξέρουμε πολύ καλά μέσα μας πως δεν μας ταιριάζει. Πνιγόμαστε στις αμφιβολίες και τους φόβους μας για τις ικανότητές μας. Αγχωνόμαστε για καταστάσεις που είναι αδύνατο να ελέγξουμε ή έστω να επηρεάσουμε την έκβασή τους. Προσπαθούμε, κυρίως λόγω των ανασφαλειών μας, να ικανοποιήσουμε τους πάντες, αγνοώντας βέβαια πως κάτι τέτοιο πέρα από ουτοπικό είναι παράλληλα αδύνατο. Εγκλωβιζόμαστε σε αλληλεπιδράσεις χωρίς αντίκρισμα ή μη ανταποδοτικές σχέσεις. Κολλάμε στο κυνήγι μη ρεαλιστικών στόχων ή επιδιώξεων, έχοντας στην καρδιά μας εκείνη την κρυφή ελπίδα πως τελικά θα τα καταφέρουμε αποκλειστικά και μόνο γιατί το θέλουμε πολύ, χωρίς παρ’ όλα αυτά να έχουμε την παραμικρή ιδέα ή τουλάχιστον την επίγνωση για το πού κατευθυνόμαστε. Η λίστα είναι ήδη πολύ μεγάλη, νομίζω πως πιάνεις το νόημα.
Πολλές φορές παραπονιόμαστε πως δεν μας φτάνει ο χρόνος για να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε. Είναι όμως αυτή η περίπτωση; Νομίζουμε πως χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο, ενώ το μόνο που πετυχαίνουμε με συμπεριφορές όπως οι παραπάνω είναι να τον ξοδεύουμε, ξεχνώντας φυσικά πως είναι ένα αγαθό που κοστίζει και που κι οι δυο μας ξέρουμε πολύ καλά πως είναι αδύνατο να ανακτηθεί. Αυτό άλλωστε είναι και το παράδοξο με τον χρόνο: οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν το πόσο πολύτιμος είναι, αλλά λίγοι αντιλαμβάνονται το αληθινό μέγεθος της αξίας του.
Αναρωτήθηκες ποτέ για το που πραγματικά αφιερώνεις το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σου; Βλέπεις, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τέτοιους προβληματισμούς, είτε εξαιτίας της άγνοιας τους είτε λόγω καθαρής βαρεμάρας. Άλλοι πάλι, συνήθως σε μια προσπάθεια προστασίας του «εγώ» τους, όχι απλά πιστεύουν ότι ξέρουν να διαχειρίζονται λειτουργικά τον χρόνο τους αλλά πως είναι κιόλας οι κύριοι και αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το πού και το πώς θα τον διοχετεύσουν. Στην εποχή βέβαια που ζούμε, με τους όλο και γρηγορότερους ρυθμούς της αλλά και τους πολυάριθμους περισπασμούς της, ένας τέτοιος ισχυρισμός τις περισσότερες φορές ακούγεται εξωπραγματικός. Στον αντίποδα, μια αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων, είτε από ανασφάλεια είτε από υπερβολική ειλικρίνεια, παραδέχεται πως δεν τα πάει καλά με τη διαχείριση του χρόνου. Παραδόξως, σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που προσπαθούν με υπερβάλλοντα ζήλο να προγραμματίσουν κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.
Το ουσιαστικό μήνυμα αυτής της δημοσίευσης είναι πως κανείς θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικός για το πού και το πώς αφιερώνει τον χρόνο του. Η αποτελεσματική διαχείριση του προσωπικού μας χρόνου, είναι μια σπουδαία δεξιότητα, ειδικά αναλογιζόμενοι την περίοδο που ζούμε. Το να γίνει κανείς κύριος του χρόνου του, έχει μια βασική προϋπόθεση και αυτή δεν είναι άλλη από το να είναι κύριος των σκέψεων του. Να διαθέτει δηλαδή την ικανότητα να επιβληθεί στον εαυτό του και να τον πειθαρχήσει, όταν και όποτε χρειάζεται να συμβεί κάτι τέτοιο. Στον μεγαλύτερο βαθμό οι σκέψεις μας είναι εκείνες που καθορίζουν την ζωή μας.
Ήρθε επομένως η ώρα να βάλεις τον εαυτό σου στο επίκεντρο της ζωής σου. Πίστεψέ με, θα ξαφνιαστείς με τα αποτελέσματα αυτής σου της ενέργειας. Ο χρόνος είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά που διαθέτεις, εάν όχι ίσως το πολυτιμότερο, γι’ αυτό ποτέ σου μην υποτιμήσεις την αξία του. Σταμάτα να αναλώνεσαι σε πράγματα που δεν αξίζουν ή να ανέχεσαι συμπεριφορές και να δέχεσαι καταστάσεις που δεν πρόκειται να βελτιώσουν τη ζωή σου. Να είσαι πάντοτε ξεκάθαρος με τις επιθυμίες σου και για αυτές ποτέ να μην κοροϊδέψεις τον εαυτό σου. Μάθε να δέχεσαι την απόρριψη ή την αποτυχία δείχνοντας θάρρος και ψυχραιμία κι όχι καταφεύγοντας σε φτηνές δικαιολογίες ή πολύ χειρότερα παρακάλια. Πρωτίστως όμως, να έχεις τον αυτοσεβασμό και να είσαι έτοιμος να αποχωρήσεις από τις καταστάσεις που δεν σε ικανοποιούν, ούτε σου ταιριάζουν, αλλά αντίθετα σε μειώνουν και σε υποβαθμίζουν.
Μην φοβηθείς ούτε στιγμή να ακολουθήσεις τον δρόμο σου, ακόμα κι αν είναι τελείως διαφορετικός απ’ όλων των άλλων. Τις περισσότερες φορές, τα προγνωστικά θα ‘ναι εναντίον σου. Να είσαι επίσης σίγουρος πως ο κόσμος θα πει πολλά για αυτή σου την επιλογή. Αρκετοί μάλιστα θα είναι εκείνοι που θα σπεύσουν να σε κρίνουν, είτε για να σε τρομάξουν είτε για να σε αποθαρρύνουν. Εσύ πάλι μην νοιάζεσαι ιδιαίτερα για το τι λένε και τι κάνουν αυτοί, γιατί ειλικρινά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Μην τους ζηλεύεις καθόλου, ούτε ποτέ σου να θελήσεις να τους μοιάσεις, αφού ο σκοπός σου είναι να ξεχωρίζεις. Πάντοτε να θυμάσαι πως μόνο τη δική σου διαδρομή μπορείς να επηρεάσεις και γι’ αυτό αποκλειστικά οι δικές σου ενέργειες θα πρέπει να σε ενδιαφέρουν. Αφιέρωνε λοιπόν τις σκέψεις σου και τον χρόνο σου στον εαυτό σου και στην προσωπική σου εξέλιξη. Στην πορεία σου, να είσαι σίγουρος, θα υπάρξουν κάμποσες αστοχίες. Μην ανησυχείς ωστόσο, γιατί τις περισσότερες φορές μέσα από τα λάθη φανερώνεται ο σωστός δρόμος.
Να επικεντρωθείς αμέσως στο σήμερα, σε όλα αυτά που έχεις μπροστά σου. Πάντα να εργάζεσαι με βάση τις δυνάμεις σου χωρίς να συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από αυτό. Ένας από τους βασικούς λόγους για τον οποίο οι άνθρωποι δεν αποκτούν αυτό που θέλουν, είναι το ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν προσδιορίσει στο μυαλό τους το περιεχόμενο αυτού που επιθυμούν. Εάν συνεπώς είσαι σίγουρος για αυτό που αξίζεις, τότε διεκδίκησέ το. Κανένας δεν μπορεί να σε κρατήσει πίσω.
Όλα τα χαρτιά είναι πάνω στο τραπέζι. Ταλέντο, χρήματα, χρόνος, πόνταρέ τα όλα σε σένα, χωρίς κανένα φόβο ή αμφιβολία. Τόλμα το. Το χειρότερο ρίσκο που μπορείς να πάρεις στη ζωή σου, είναι να συνηθίσεις να ζεις εκ του ασφαλούς. Πότε σου να μην επαναπαυτείς, γιατί τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να σου χαριστεί. Όπως ακριβώς ο χρόνος κυλάει αδιάκοπα και αναπότρεπτα, έτσι κι εσύ πρέπει να μάθεις να μη σταματάς. Για όλα αυτά, όμως, πρέπει πρώτα να πιστέψεις στις δυνάμεις σου. Εάν δεν το κάνεις ο ίδιος δεν πρόκειται να το κάνει κανένας άλλος για εσένα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου