Ηλεκτρονικές ανθρώπινες (;) σχέσεις.

Συστήθηκε στο κοινό ως Graham Jones. Μετά από δεκάδες αλλαγές ονομάτων κατέληξε να σας συστηθεί ξανά, αυτή τη φορά ως Giannis Dexter. Ύστερα από δυόμιση μήνες και το προηγούμενο του κείμενο για τον Αγ. Βαλεντίνο, σπάει τη σιωπή του έχοντας ως θεματική του τις ανθρώπινες σχέσεις, όχι όμως όπως τις έχετε συνηθίσει σε αυτό το blog. Αυτή τη φορά δεν κρατιέται, ξεφτιλίζοντας στο διάβα του το Facebook, τις ηλεκτρονικές σχέσεις αλλά κι όλα τα social media.

Μπορεί να μην το είχα πει στο πρώτο, και τελευταίο ως τώρα, κείμενο αλλά το ξέραμε όλοι.

Το είχε πει όμως ο Arnold για μένα.

“I’ll be back!!!”

Και φυσικά ένα blog του διαμετρήματος του δικού μας (έλα να ακούω χειροκρότημα!!) δεν μπορούσε να σας αφήσει έτσι χωρίς προβληματισμούς τέτοιες μέρες.....

Και οι μέρες αυτές ήταν άγιες για όλους μας. Πρώτα για τους πιστούς, που βρήκαν την ευκαιρία να πλησιάσουν στον Θεό μέσα από τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας (Θρησκευτικά Έ Δημοτικού). Μιλάω για αυτούς που δεν κολάστηκαν ούτε στιγμή από τα στραβά και τα παράταιρα που γίνονται στους “άγιους” χώρους. Αλλά και για τους ντετερμινιστές. Ναι φίλε σκεπτόμενε - άθεε - αναποφάσιστε και για σένα άγιες ήταν οι μέρες. Λόγω διακοπών!!! Ποιος δεν τις αποζητά; Οι διακοπές αγιοποιούν τα πάντα.

Όμως δεν θα μιλήσω για τίποτα από αυτά. Και αυτό όχι γιατί δεν έχω αφορμές. Από αυτές έχουμε τσουβάλια. Αλλά το θέμα για αυτό το κείμενο το σκέφτηκα 3 μήνες πριν. Και επειδή ο “Mr. Editor” Bill Xenos μου έκανε παράπονα αποφάσισα να δώσω και σ' εκείνον αλλά και σε εσάς αυτό που ζητάτε με πάθος. Γιατί η αλήθεια είναι ότι κατακλύστηκα από μηνύματα ανυπομονησίας για το επόμενο κείμενο μετά την παταγώδη επιτυχία του πρώτου (έστω και ένας αν το πίστεψε είναι το θαύμα των αγίων ημερών....).

Ας πάμε λοιπόν “to the point”, όπως λέμε στα ελληνικά. Σήμερα θέλω να αναφερθώ στις ηλεκτρονικές σχέσεις των ανθρώπων. Σχέσεις όλων των επιπέδων και όλων των τύπων. Από φιλικές μέχρι εχθρικές και από επιφανειακές μέχρι βαθύτερες (;).

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τις φιλικές σχέσεις. Δεν πρέπει να είμαι ο μόνος που λέει κάποιο γνωστό του πολύ δύσκολα φίλο. Όμως όλα αυτά μέχρι την εμφάνιση του “Φου – Μπου”. Από τότε όλοι μας κάνουμε “add” κάποιον άσχετο Κολομβιανό γείτονα μας στο “Farmville” και αν έρθει, τυχαία ρε παιδί μου, η κουβέντα με μια παρέα λέμε ότι έχουμε ένα φίλο Κολομβιανό;

Μακάρι όμως αυτό το πράγμα να μας έφερνε πραγματικά κοντά με κόσμο από άλλες χώρες. Αν και έχω έντονες αμφιβολίες ότι το “Φου – Μπου” μπορεί να μας φέρει πιο κοντά με κόσμο που έχουμε έστω και μια μικρή καθημερινή επαφή...

Ίσα ίσα όλοι μας ξέρουμε τουλάχιστον μια περίπτωση που το ατιμούλικο το “Φου –Μπου” έχει χαλάσει παρέες. Και οι λόγοι; Α μιλάμε για σπουδαία, σοβαρά και βαρυσήμαντα αδικήματα... Ανεβάζει συνέχεια Καρρά ενώ εγώ γουστάρω μόνο RHCP. Ή ακόμα καλύτερα!! Έκανε “poke” στην κοπέλα, που δεν του είχα πει ποτέ ότι με ενδιαφέρει, αλλά στην πραγματικότητα με ένοιαζε και με έκαιγε.

'Ελα παλιοπροκατειλημμένε!!! Τόσες σχέσεις έχουνε δημιουργηθεί μέσα από το θεάρεστο μέσο κοινωνικής δικτύωσης!!! Αυτό είναι θέμα “από που να πιάσω και που να τελειώσω”. Να πούμε για τις άψητες, ασυσκεύαστες και αμάσητες χυλόπιτες που έχουνε καταναλωθεί μέσω chat; Μιλάμε για την πρώτη χυλόπιτα με πρόβλεψη!! Ενώ ακόμα βλέπεις το all time classic “Ο χρήστης πληκτρολογεί ” έχεις γράψει το συγκινητικό “Θέλω να μείνουμε φίλοι” και εξαρτάται μόνο από την ευγένειά σου αν θα περιμένεις να διαβάσεις τι γράφει ο άλλος....

Όμως όλα τα ωραία αρχίζουν όταν τα δύο ετερώνυμα συμφωνήσουν. Αααααααχ... Ο έρωτας ξεκινάει να ξεχειλίζει από παντού!!! Σε πιάνει αυτό το ξελίγωμα από την πολλή Lacta Love it. Αρχίζεις να καταριέσαι το ρουφιάνο προγραμματιστή που σκέφτηκε την μετατροπή του <3 σε καρδούλα και εύχεσαι να είχε crashάρει το κουμπί του share για το “I 'm in love with you” του Jared Evan.

Αλλά τι να την κάνεις μια σχέση χωρίς επισημότητα; Λες και αν κάνεις κάτι στην προσωπική σου ζωή και δεν ενημερώσεις άμεσα την κατάστασή σου στο “Φου – Μπου” είναι λιγότερο επίσημο. Ή ότι κάνεις στη ζωή σου το κάνεις για να το δουν οι άλλοι.

Και εκεί έρχεται η, το λιγότερο, παρανοϊκή επιλογή μιας λίστας για την επιλογή της προσωπικής κατάστασης. Από που και ως που κύριε πρέπει να βρούμε σε μια λίστα 6-8 επιλογών τι μας αντιπροσωπεύει; Άσε ένα πεδίο να γράψουμε ότι μας έρθει. Γιατί δηλαδή μπορώ να βάλω στην εργασία ότι δουλεύω στου Ξαπλώπουλου ή οτι είμαι η αρχιτσατσά στο μπουρδέλο του πατέρα σου, ενώ δεν υπάρχει η δυνατότητα να γράψει ο “Mr. Editor” Bill Xenos την χαρακτηριστική του κατάσταση “μόνιμα ερωτευμένος”; Αυτή η λίστα όμως είναι σοφά επιλεγμένη. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί μια επιλογή όπως το “Είναι περίπλοκο”; Λες και υπάρχει κάτι στα ανθρώπινα συναισθήματα που να είναι απλούστατο....

Ας πούμε τώρα για το γνωστό ηλεκτρονικό δαχτυλίδι. Πώς λέμε ηλεκτρονικό τσιγάρο; Καμία σχέση. Η μορφή του δεν έχει σημασία. Είτε λέγεται “wallpaper” στο κινητό, είτε μια κοινή φωτογραφία στο προφίλ, είτε η δέσμευση “Σε σχέση” στις πληροφορίες. Και ακόμα καλύτερα αν μπαίνει και “Σε σχέση με τον/την ”. Τότε είσαι πραγματικά ταγμένος στη σχέση σου. Σαν να σε σταματάει κάτι από το να απατήσεις άμα μπει η ιδέα και σφηνωθεί.....

Όλα αυτά όμως είναι για κάτι γατάκια, που έχουν στο πίσω μέρος του μικροσκοπικού τους εγκεφάλου ότι μπορεί κάποια μέρα όλο αυτό να τελειώσει. Οι πραγματικά ερωτευμένοι κάνουν θυσίες και βήματα ρεεεεεε!!!!! Εκεί φαίνεται η δέσμευση. Να φτιάξετε κοινό προφίλ. Αμέ!!! Βλέπεις τα τρομακτικά “Βρασίδας και Ιφιγένεια” (προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν βάζω καθημερινά ονόματα). Αχ τι γλυκό, τι χαριτωμένο..... Τα παιδιά γίνανε ένα ρε χοντρόπετσε.... Και εκεί που στέλνεις μήνυμα στην κολλητή σου (Ιφιγένεια) για το ότι δεν σου πέτυχε η αποτρίχωση με κερί παίρνεις απάντηση (από τον Βρασίδα που ήταν στο chat) ότι δεν είναι η Ιφιγένεια και να ρωτήσεις το δικό σου αν θα πάνε να δούνε τον ημιτελικό του Champions League...... Αυτά είναι.... Καθημερινές στιγμές τρυφερότητας και γλύκας.....

Ότι και να λέω το μέσο βοηθάει στην επικοινωνία των ανθρώπων. Πραγματικά. Αλλά δεν έχουμε την ωριμότητα να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Καταντάμε να μιλάμε στην κοπέλα ή στον τύπο με τους οποίους μένουμε στην ίδια πολυκατοικία μέσω του chat. Γινόμαστε άνθρωποι με απίστευτο λέγειν απέναντι στην οθόνη και δυσλεξία απέναντι σε ανθρώπους. Και επειδή μπορεί να μην ξέρω από αυτοκίνητα τίποτα άλλο εκτός από το να τα πλένω, μου φτάνει μόνο η διαφήμιση της αγαπημένης μου Alfa Romeo: "Χωρίς αισθήματα θα ήμασταν μόνο μηχανές". Χωρίς μηχανές θα ήμασταν μόνο αισθήματα; Μακάρι να μάθουμε κάποια μέρα...